Yerel seçim dönemine yaklaşmaya başladık, aday adaylık başvuruları yapılıyor ve ortalık hafiften alev almaya başladı.
Ama eski dönemler kadar hareketlilik şimdilik yok, önceleri ondan fazla adayı çıkan yerlerde iki-üç anca çıkıyor. Hem de öyle böyle iki – üç aday adayı değil?
Şirazesi kaydı artık siyasetin, aday olmayı düşünen – aklından geçirene ilk sorulan soru:
“ Paran / parası var mı? “
Nedir, neler yapar – nasıl birisi, vaatleri nedir falan yalan oldu;
Parası var mı? Arkasında paralı kim var?
Ne yazık ki para odaklı bir yol aldı yeni siyaset!
Yeterlilik – kabul görme sebebi oldu “ PARA “.
Neredeyse kimse bu aday neler yapar – ne yapmayı düşünür,
Eğitimi var mı – bu işe yetkin mi diye sormaz olmuş.
Şimdi ikinci soruya gelelim;
Ne kadar parası var?
Abicim, böyle siyaset olur mu demeyen de azımsanamayacak kadar çok;
Çoluğunu – çocuğunu, çevresini – yaşadığı coğrafyayı düşünmek ne yazık ki yok.
Cebini ve cüzdanını düşünerek nasıl başarılı olacağız?
Ama sorduğun zaman da memleket diyorlar ne hikmetse.
Parası olan – miktarı daha fazla olan daha çok mu seviyor memleketi bileniyorum ama önceleri parayı veren sadece düdüğü çalıyordu,
Şimdiler de parası olan düdüğün ötüp ötmeyeceğine - nerede – ne kadar süre öteceğine kadar karar veriyor – onlar ne isterse o oluyor.
Bu küçücük coğrafyalarda bile ne yazık ki bu hale gelmiş durumda!
Bir de bir yerlere – bir güce sırt dayayıp hareket edenler var, o da bambaşka bir konu.
Eee neler olacak bakalım?
Çok zaman kalmadı ama ben yeni siyaseti sevemedim.
Parası olan – sırtını bir yere dayayan – onun/bunun sermayenin adayı olup bir seçim içinde bulunmak inanın insanın midesini bulandırıyor.
Biliyorum hayal kuruyorum; keşke,
Aklın – bilimin – sanatın – düşüncelerin ve hatta hayallerin yarıştığı bir seçim olsa,
Sermayenin adayı değil - vatandaşın adayı, sermayenin istekleri odaklı değil vatandaşın dertlerine kulak verilen bir yarış olsa,
Kutuplaştırılan değil birleştiren birlik beraberlik sunan bir ahenk olsa,
Tehdit – korku – beklenti – çıkar – sermaye değil de vicdan – vefa – çocuklar – gençler – memleket – gelecek - liyakat konu olsa seçimlere,
Keşke…
Aklıma Kafka’nın sözleri geldi;
“ Beyinlerimiz savaşsın isterdim ama görüyorum ki silahsızsınız. “
Rabbim vicdan rahatlığıyla – kimsenin hakkına girmeden,
Memleketi – çocuklarımızı – gençlerimizi – kadınlarımızı – sokak hayvanlarını, geleceğimizi düşünerek,
Aday olmayı / seçim yapmayı nasip etsin inşallah.
Sevgi ve Saygılarımla.
