1991 Ekim…
Zonguldak Kapuz ilköğretim Okulu.
Fen Bilgisi öğretmeni olarak atandım.
Büyük bir sevinç ve telaşla karşıladığım
bu atama; Zonguldak’ı doyduğum yer yapacak,
Beni Zonguldak’a, Kapuz’a ve eşime aşık edecekti.
……..
Bayram ve tatillerde 
memlekete gidip gelmeler.
Samsun Yakakent ile Zonguldak 
arası yeni bir yaşam.
…
Bizim oralarda her evde yapılan 
bayram ikramıdır;
Nokul.
Bafra nokulu…
Coğrafi işaret tescilli.
Arife günü yapılır,
bayram boyunca ikram edilir.
Bayram dönüşü evde kalanları alır gelirdim Zonguldak’a
Öğretmenler odasında kapış kapış tüketilen
7-8 günlük nokullar.
Her bayram memlekete giderken
-Nokulumuzu unutma tembihleriyle,
anneme daha çok yapın demeye başlamıştım.
….
Evlenip çoluk çocuk olunca 
Yakakent’e gidemediğim bayramlar
nokul kargo ile gelmeye başladı.
Ta ki annem babam bir bayram burada oluncaya kadar,
Arife ritüeli nokulu
imalatta yaptık o bayram,
Tezgahta da olmalı, Ar-Ge’si ile.
Özel hamur el açması,
kuru üzüm, ceviz, sıvı yağ, toz şeker ve karanfil…
Her birinin miktarı ve sırası var.
Gün içi güzel bir atıştırmalık.
Gel zaman, git zaman tezgahların vazgeçilmezi oldu.
Kurabiye reyonumuzun en baş köşesine yerleşti.
8-9 günlük nokula bayılan arkadaşlar 
İkinci gününden sonra beğenmez oldular.
Her günü farklı lezzet olan bu ürünü.
Bugün Zonguldak’ta,
en meşhur pastanelerin bile tezgahında
Bafra nokulu…
İşte Zonguldak’ın nokulla tanışıklığı buradan.
Nokul ve bayram bizde hep birlikte anılır.
Artık tüm batı Karadeniz’de!
Huzur dolu bayramlarda,
Ağız tadınızın hiç bozulmaması dileği ile…