Zonguldak pek kabul etmediği acı gerçekle bir kez daha yüzleşmek zorunda kaldı.
Burası İstanbul değil.
Ankara değil.
Antalya değil.
İzmir değil.
Eskişehir değil.
Samsun değil.
Adı şehir ama kendisi mahalle.
Yani her şey elimizin altında.
Ama gençlerin ölümüne engel olamıyoruz.
*
20 yaşındaydı İsmail Tuncay.
Üniversite okumak için geldiği Zonguldak’ta önce uyuşturucu madde kullanıp sonra intihar etti.
Parçalanmış ailenin evladı olarak herkesi paramparça ederek gitti.
*
Bitti mi?
Hayır.
Bu bir son mu?
Hayır.
Dün bir liste çıkardık.
Zonguldak’ta son 5 yılda resmi kayıtlara göre 13 gencimizi bonzai veya türevi madde kullanımına bağlı olarak kaybettik.
*
Miraç K. 18 yaşındaydı. Aralık’ta 2014 öldü.
Serkan C. 24 yaşındaydı. Ağustos 2016’da öldü.
Yasin Ç. 29 yaşındaydı. Eylül 2016’da öldü.
Aşkın B. 26 yaşındaydı. Nisan 2017’de öldü.
Can D. 30 yaşındaydı. Haziran 2017’de öldü.
Oğulcan T. 27 yaşındaydı. Ocak 2018’de öldü
Erdinç D. 23 yaşındaydı. Mart 2018’de öldü
Cengiz M. 24 yaşındaydı. Haziran 2018’de öldü.
Emre K. 26 yaşındaydı. Haziran 2018’de öldü.
Burhan K. 22 yaşındaydı. Ağustos 2018’de öldü.
İbrahim Ç. 34 yaşındaydı. Kasım 2019’da öldü.
Özcan A. 20 yaşındaydı. Kasım 2019’da öldü
İsmail T. 21 yaşındaydı. Şubat 2020’de öldü.
*
Benim ulaşabildiğim isimler bunlar.
Arada bir iki tane atlamış olabiliriz.
Komaya girenler, sümen altı edilenler, hastanelere baygın halde götürülenler hariç.
*
Dün gittik gördük.
İncivez bataklığında gençlerin nasıl zehirlendiğini dinledik.
Profesyonel apartman yönetimlerinden, saatlik ev kiralayanlara, fuhuş ticaretine soyunanlardan üniversiteli kız düşürme derdine düşenlere, hap satanlardan emniyetine, basınından Valisine kadar kadar hepimiz bu tabloda sorumluyuz.
*
Uyuma Zonguldak.
Uyursan ölürsün.
Uyursan gencecik evlatlarını kaybetmeye devam edersin!
