Zonguldak’ın Kalemi - 9

Ali Sencer Arslan

31.07.2021 - 21:17 Yayınlanma

25.10.2022 - 12:31 Güncelleme

32 Paylaşım

472 Gösterim

Yanıyoruz… Yakılıyoruz…

Merhaba değerli okurlarım, bir Zonguldak’ın Kalemi’nde daha beraberiz. Ünal Kurt, gündeme denk gelen bir şiiri ile bizimle olacak.

Gündem malum, ciğerlerimiz cayır cayır yanıyor. Yangınların neredeyse yüzde 90’ı insan etkisiyle çıkıyor, geri kalanı ise yıldırım düşmesinden kaynaklanıyor.

Maalesef ülkemizin dört bir yanından alevler yükseliyor. 100 civarında yangın çıktığı konuşuluyor ve bu yangınlarda 6 kişi öldü, 6 insan…

Peki, kaç bin canlı öldü? Ağacı, bitkisi, börtü böceği… Yanarak can veren onlarca hayvanın görüntüleri dolaşıyor internette. Baktıkça nefesi kesiliyor insanın. İştahı kaçıyor ve küfürler savuruyor havaya, buna sebep olanlara, ilgilenmeyenlere; tedbir almayanlara.

İnsanlara yönelik önlem bir şekilde alınıyor. Evler boşaltılıyor, köyler boşaltılıyor. Evler yanabilir, araçlar, eşyalar… Yerine gelmeyecek şeyler değil hiçbiri. Biraz sıkıntı biraz uğraş çözülebilir.

Ama bir orman kaç yüz yılda oluşur da parlar yeşil yeşil? Ağaçlar, dünyanın çakılı çivileridir! Yanlarına gidince bizi güneşten, sıcaktan korurlar ve yaban hayatına yuvadır ağaçlar.

Ağaçlar gidiyor, hayvanlar gidiyor. İnsanın kaybettiği mallar yerine gelir ama ağaçları torunlarımız bile zor görür… Yuvaları ve içgüdüsel olarak alıştıkları yaşam biçimleri bozulan hayvanlar biraz zor döner.

İşin siyaseti, kayıp vergileri bir yana… Bu vatan hepimizin. Eğer sabotajsa burası onu yapanların da vatanı! Ne yazık ki gerçek bu. Birlikte daha iyiye taşımak varken, neden kavga?

Bu konu uzar da uzar. Söyleyecek, anlatacak o kadar şey var ki… Ben fazla uzatmadan sözü bu haftaki konuğum sevgili Ünal Kurt’a bırakıyorum.

Yangın Yeri – Ünal Kurt

Yurdumun bağrına ateşler düştü

Ege’yi Akdeniz’i yangınlar sardı

Ormanlarına, dağlarına hainler sızdı

Artık yeter! Masuma, mazluma dokunma!

Kıyamet kopsa O son fidanı dikeriz

Orman da bir vatan, biz bunu biliriz

Vatana el süren namerdi, çelik olsa bükeriz

Artık yeter! Masuma, mazluma dokunma!

Kurt, kuş, börtü böcek, ağaç, fidan,

Ne istediniz, günahsız bunca candan

El insaf bre gafil! Biraz vicdan

Artık yeter! Masuma, mazluma dokunma!