Zonguldak sinema salonu sayısı bakımından zengin şehirdi. Özel sinemalardan ayrı, Üzülmez, Dilaver, Kilimli, Kozlu, Yayla, Karadon, Gelik ve Çatalağzı gibi bölgelerde, işçiye ve ailesine yönelik sosyal, kültürel ihtiyaca yönelik, hem sinema hem de tiyatro salonu olarak kullanılan yerler vardı. O salonlarda yerli-yabancı filmler ve kente gelen tiyatro oyunları izlenirdi. Ve vizyona girmiş en yeniler seçilirdi. EKİ (Ereğli Kömürleri İşletmesi) sinemaları, artık mazide kaldı. Kömür üretiminin azalmasıyla sosyal hizmetin de ruhuna rahmet okundu, 1985 yılında faaliyetlerine son verildi. Hepsi mazide kaldı. Zonguldaklının ve maden işçisinin derdi artık film ve tiyatro izlemek de değildi zaten onun yerini geçim derdi ve çoluk çocuğunun gelecek endişesi çoktan almıştı…
Kurum çalışanlarının bu tür sosyal ihtiyaçlarının karşılanması için müdürlük bile vardı. Sosyal Bakım Müdürlüğü, işçinin barınma ve beslenme ihtiyacından ayrı, kültürel hizmetlerini de karşılayan bir müdürlüktü. EKİ sinemalarında en yeni filmler izletirlerdi, kovboy filmleri, macera filmleri, polisiye, aşk, dram hatta 1974 dünya kupası belgeseli bile EKİ sinemalarında vizyona girmişti…
EKİ sinemalarına parayla giremezdiniz, kurumda çalışan veya yakını olmanız yeterliydi. Sosyal hizmetler müdürlüğünden alınan Paso’yu bağlı olduğunuz sinema salonuna giriş yaparken kapıdaki görevliye göstermeniz yeterliydi. Ancak kurallar esnetilirdi, bütün Zonguldak bu hizmetlerden nasibini alırdı. Kapı görevlisinin arada sırada pasoları inceleyip kıllık yaptığı olurdu ama genelde pek sorun çıkmazdı illaki bir formül bulunurdu, Zonguldak ve EKİ, şehirle bütünleşmiş bir aile gibiydi zaten…
