Zonguldak Nostalji sayfası editörü Yüksel Yıldırım, Dr. Tunç Çelebi’nin Zonguldakspor eski kalecisi Eşref Aktay'ın ölümünün ardından anlattığı yazıyı paylaştı. Çelebi; “Seni seven herkese başsağlığı diliyorum. Çünkü bazı insanlar bu hayattan gitse bile, hatıraları hâlâ yanı başımızda oturur, tıpkı o gün Zonguldakspor Kulübü’nün merdivenlerinde benim yanımda oturduğun gibi” ifadelerini kullandı.
İŞTE O YAZI:
“ZONGULDAKSPOR ESKİ KALECİSİ MERHUM EŞREF AKTAY'IN ANISINA:
Eski Gülen Parıldayan Gözler…
Eşref Abi’ye
Yaklaşık altmış yıl öncesine gidiyorum…
Ben henüz 11–12 yaşlarındaydım.
Oturduğumuz Fransız Evlerinin yanı başındaki eski Kömürspor Kulübü binası, o yıllarda yeni kurulan Zonguldakspor Kulübü adını almıştı.
Şehrin heyecanı, gençliğin nefesi ve futbol aşkı o binanın taşlarına bile sinmişti.
Bir gün, kulübün önündeki merdivenlerde, Eşref abiyle yan yana oturmuş sohbet ediyorduk.
Ben o kulüpte büyümüştüm; sporcuların, futbolcuların arasında küçük kardeşleri, maskotları, neşeleri gibiydim.
Tam o sırada Eşref abi, gözleriyle yoldan geçen genç bir kızı işaret ederek bana sordu:
“Şuradan geçen kızı tanıyor musun?”
Hiç düşünmeden cevap verdim:
“Tanıyorum tabii…
Sınıf arkadaşım (rahmetli) Gülay’ın ablası,
Turan amcanın ve Nevin teyzenin kızlarıydı.
Adı Tülay’dı. Yanıtımı verdim Tülay dedim.
İşte tam o anı hiç unutmadım.
Çünkü Eşref abi o genç kızın adını ilk kez o anda benden duymuştu.
Yüzünde belli belirsiz bir tebessüm belirdi.
Ben de merak edip sordum:
“Niye sordun ki Eşref abi?”
Sessiz, ama içten bir tonla cevap verdi:
“Gözüm aşina…
Bizim kaldığımız Tepe Pansiyon’a yakın bir yerde oturuyordu.
Onun için sordum.”
O zaman anlamamıştım belki ama bugün biliyorum:
Kader bazen bir soruyla başlar.
Bazen bir isimle yol alır.
Sonra bir kaç yıl geçti…
Ve bir gün öğrendik ki:
Eşref abi, adını ilk kez benden duyduğu o güzel kızla Tülay ablayla evlenmişti.
Sonra hayat iki güzel evlat verdi onlara:
Damla ve Çağla.
Eşref abinin vefatını öğrendiğim akşam,
işte o sahne, o merdivenlerdeki o çocukluk anı
bir film gibi ıslak gözlerimde canlandı.
Bu hatırayı daha önce Çağla’ya anlatmıştım.
Vefat ettiğinin akşamı da Tülay ablayla paylaştım.
Meğerse Çağla çoktan söylemiş annesine…
Ve böylece bu anı, başladığı yere
ailesine geri dönmüş oldu.
Şimdi bu satırları yazarken,
hem o merdivende oturan çocuğu görüyorum,
hem de hayatımıza zarif ve sessiz bir iz bırakmış olan Eşref Abi’yi.
Eşref abi…
Cennetin en güzel köşesinde,
yıldızların huzurlu ışığında olmanı diliyorum.
Tülay ablanın,
Çağla’nın,
Damla’nın acılarını tüm kalbimle paylaşıyorum.
Ve seni seven herkese başsağlığı diliyorum.
Çünkü bazı insanlar bu hayattan gitse bile,
hatıraları hâlâ yanı başımızda oturur,
tıpkı o gün Zonguldakspor Kulübü’nün merdivenlerinde
benim yanımda oturduğun gibi.
Sadece bir isim değil, bir kader de başlamış oralarda.
Bir kez daha önünde saygı ile eğiliyorum Eşref Abim.
Tunç Çelebi-24 Kasım 2025
Son fotoğrafı: Cihat Kalafat arşivi
Zonguldak Nostalji”
