Anıtın yapım sürecinde model olarak kullanılan Adıbaş, o günleri yeniden yaşarken duygularını kamuoyuyla paylaştı.
5 Temmuz 1986’da açılışı yapılan ve ünlü heykeltıraş Prof. Dr. Tankut Öktem tarafından tasarlanan Madenci Anıtı, dört yönünde dört farklı madenci figürüyle Zonguldak’ın simgelerinden biri haline geldi. Anıtın ön yüzünde yer alan, elinde fener taşıyan madenci figürünün modeli ise TTK Asma maden ocağında kazmacı olarak görev yapan Hamza Adıbaş’tı.
Çaycuma ilçesi Perşembe beldesine bağlı Sandallar köyünde yaşayan 79 yaşındaki Adıbaş, anıtın yapım sürecini şu sözlerle anlattı:“O tarihte 38 yaşında genç bir madenciydim. Nezaretçim Selahattin Ataman, Zonguldak’a bir madenci anıtı yapılacağını ve benim model olmamı teklif etti. Hemen kabul ettim. Sendikanın arabasıyla Bursa Gemlik’teki Tankut Öktem hocanın atölyesine gittik. Bir hafta boyunca orada kaldık.”
Telif Sorunu Olmasın Diye Yüzü Birebir Yapılmadı
Adıbaş, heykelin yapım sürecinde Tankut Öktem’in kendisinden maden ocağının yapısını çizmesini istediğini, vücut ölçülerinin birebir alındığını ancak telif hakkı doğmaması için yüzünün tamamen benzetilmediğini belirtti. Anıttaki figürün dönemin sendika başkanı Mehmet Tezer’e ait olduğu yönündeki iddialara da yanıt veren Adıbaş, “O anıttaki madenci benim ölçülerimde yapıldı. O figür benim” dedi.
Tankut Öktem’den Cömert Bir Teklif
Hamza Adıbaş, heykeltıraş Tankut Öktem’in kendisine Gemlik’teki üç katlı evini tahsis etmeyi teklif ettiğini ancak bu cömert teklifi kabul etmediğini de anlattı:
“Hocanın iki kızı vardı, oğlu yoktu. Bir keresinde beni evine davet etti, üç gün ağırladı. Çok iyi bir insandı. Yıllar sonra trafik kazasında hayatını kaybettiğini duyunca çok üzüldüm. Gazete kupürlerini hâlen saklıyorum.”
“Her Geçişimde Gurur Duyuyorum”
39 yıl sonra anıtın önünde poz veren Hamza Adıbaş, figürü olduğu eserin önünden her geçişinde gurur duyduğunu ifade etti:“Madenci Anıtı gibi önemli bir eserin figürü olmak benim için onur verici. O günleri ve madenci olmanın gururunu her zaman yaşıyorum.” ifadelerinde bulundu.
Kaynak: Zonguldak Nostalji
