Bazen uzun uzun anlatmaya gerek yok her şeyi.
Herkes kendi işini yapsa bir de herkes kendi işini doğru yapsa zaten sorunların çoğu hallolacak.
Bazen uzun uzun anlatmaya gerek yok her şeyi.
Herkes biraz empati yapsa sorun kalmayacak.
Hatta kendine saygı duysa insanlarımız başkalarına saygı duymayı da alışkanlık haline getirecek.
Koca şehir.
Koca hayaller.
Koca hayal kırıklıkları.
Bu şehre.
Bu şehrin insanlarına reva mı bu kadar saçmalık!
Kitapta mı yazıyor!
Yooo!
Bu şehrin insanlarının iyi niyetini böylesine suistimal etmek alışkanlık, hayat tarzı, siyasetin olmazsa olmazı haline geldi.
Her zaman diyoruz ki filler tepişiyor Zonguldaklı eziliyor.
Ve sizler kusura bakmayın bu ezilmeye öylesine alışmıssınız ki ezenlerin siyasi kimliğine göre hareket ediyorsunuz.
Bizden ise ezebilir sizden ise ezemez!
Eyyy Zonguldaklı!
Sen kendi içinde şu partili bu partili diye savaşırkan nasıl ezildiğini anlamıyor musun!
Sen şu memleketli- bu memleketli diye çekişmelere kurban edilirken pestile döndüğünü görmüyor musun!
Caddelerde, çay ocaklarında insanlar dertlerini anlatıyor.
Dinliyoruz.
Ve bazen de hatırlatıyorum!
Sen vatandaş olarak ne yapıyorsun!
Maalesef çoğumuz yukarıda anlattığımız gibi Zonguldaklı olmayı başaramamış çimenler gibi ezilmeyi normalleştirmişiz.
Aklınıza gelen her konuda çıkan tartışmalara, polemiklere, süslü sözlere, demogojilere iyi bakın.
Eyyyy Zonguldaklı!
Titre ve kendine gel!
Sen bir mal değilsin!
Hakkına sahip çık!
Kendini ezdirme!
Hep siyasetçiye, bürokrata kızma.
Dön biraz da kendine bak!